Υπάρχει μια αρχαία παράδοση, γνωστή ως η χαρά των πλανητών, η
οποία είναι πολύ ξεχασμένη ακόμη και από τους συγγραφείς που τους
θεωρούμε κλασσικούς. Ο Ουίλλιαμ Λίλλυ για παράδειγμα, όταν έγραφε τον
17ο αιώνα, αναφέρει τη χαρά, αλλά σπανίως τη χρησιμοποιεί. Αυτή η
παράδοση μοιάζει με κάτι που συναντάμε μέσα σε ένα αρχαίο βιβλίο, αλλά
δεν μπόρεσε να ενσωματωθεί στο δικό του σύστημα, πιθανώς επειδή
και τα βασικά της παράδοσης έχουν ξεχαστεί.
Σύμφωνα με την παράδοση ο κάθε πλανήτης ενισχύεται όταν είναι τοποθετημένος συμπτωματικά στον έναν ή στον άλλο οίκο: τον οίκο της χαράς του. Πηγάζει από την ιδέα της πλανητικής αίρεσης - την πολύ βασική διαίρεση των πλανητών σε νυχτερινούς και ημερήσιους. Οι τρείς ημερήσιοι πλανήτες, ο Κρόνος, ο Δίας και ο Ήλιος, έχουν τη χαρά τους πάνω από τον ορίζοντα. Οι νυχτερινοί πλανήτες, Άρης, Αφροδίτη και η Σελήνη, χαίρονται σε σπίτια κάτω από τον ορίζοντα, ενώ ο Ερμής, που μπορεί να βρεθεί και στις δύο αιρέσεις, χαίρεται πάνω στον ωροσκόπο, στον ίδιο τον ορίζοντα.
Υποψιάζομαι ότι οι χαρές σχετίζονται με τις εξάρσεις, μολονότι δεν μπορώ να δώ ακριβώς πώς. Μοιάζει να έρχονται από την ίδια αστρολογική παράδοση, στην οποία προσθαφαιρέθηκαν κάποια πράγματα επιμέρους και άλλα αφέθηκαν να γλυστρίσουν από την κυρίαρχη παράδοση η οποία ακολουθείται τώρα. Στο σύστημά μας, οι εξάρσεις υπολογίζονται σαν ένα είδος δευτερευόντων κυρίων πάνω στα ζώδια, αλλά οι εξάρσεις είναι τελικά εναλλακτικοί κυβερνήτες. Έρχονται από ένα τελείως διαφορετικό σύστημα, το οποίο, σε ένα σημείο του χρόνου όταν τα παλαιότερα αστρολογικά βιβλία είχαν γραφτεί, ενσωματώθηκαν στο κύριο ρεύμα, ενώ οι ρίζες του έχουν χαθεί - τουλάχιστον για τη Δυτική αστρολογική παράδοση.
Ένα από τα περίεργα στο σύστημα των τόπων πλανητικής χαράς είναι ότι ταιριάζουν απόλυτα με τη Χριστιανική ιστορία. Αυτό δε σημαίνει φυσικά ότι αυτό το σύστημα καθορίζεται από τη φόρμα του Χριστιανισμού ή ότι το σύστημα εφευρέθηκε από τους πρώτους Χριστιανούς, αλλά όπως και τα δυο συμφωνούν με την καθαρή δομή για τη δημιουργία της Κτίσης, το ένα θα αντιλλαλεί το άλλο, με τον ίδιο τρόπο που η κάθε ατομικότητα θα βαδίζει με τους πλανήτες χέρι χέρι.
Σαν γλυκιά βροχή από τον ουρανό...
Ο Ήλιος χαίρεται μέσα στον 9ο οίκο, που είναι γνωστός στους αρχαίους ως ο οίκος του Θεού, και ο Ήλιος είναι φυσικά, το σύμβολο του Θεού. Ο 9ος είναι ο οίκος της γνώσης, των ονείρων και των οραμάτων, της κάθε έρευνας για την αλήθεια, γιατί ο Θεός είναι η Αλήθεια, και ο Ήλιος είναι το πιο φανερό της σύμβολο. Είναι επίσης ο οίκος των μεγάλων ταξιδιών, γιατί όλα τα μακρινά κοσμικά ταξίδια που θα μπορούσαμε να κάνουμε στη γη είναι οι απεικονίσεις της επέκτασής μας πέρα από τα όρια αυτού του κόσμου, στο Θεό.
Ο 5ος είναι ο οίκος των παιδιών, έτσι, όπως ο 9ος είναι ο οίκος του Θεού, ο 5ος από τον 9ο θα μας δείξει τον Υιό του Θεού. Και πράγματι το κάνει, γιατί ο 1ος οίκος είναι η χαρά του Ερμή. Ο Υιός του Θεού είναι ο Χριστός- ο Λόγος (Ερμής) ενσαρκωμένος στη μορφή του ωροσκόπου, τον οίκο του σώματος.
Ο Ερμής, η εικόνα του τέλειου ανθρώπου, είναι ο μοναδικός πλανήτης που το σύμβολό του περιέχει τα τρία σύμβολα - το σταυρό, τον κύκλο και την ημισέληνο - που δείχνουν τη σύνδεση μεταξύ του ανθρώπου και του θείου. Ο Ωροσκόπος, ο ανατολικός ορίζοντας είναι το σημείο στο οποίο λαμβάνει χώρα αυτή η συνάντηση. "Ουδείς έρχεται προς τον πατέρα ει μή δι΄ εμού" λέει ο Χριστός: η επαφή πρέπει να γίνει μέσα από αυτό το σημείο, γιατι εκεί είναι η είσοδος.
Ο 5ος οίκος από εδώ, που συμπληρώνει ένα μεγάλο τρίγωνο είναι ο 5ος οίκος, όπου η Αφροδίτη έχει τη χαρά της. To πουλί της Αφροδίτης είναι η περιστερά - το παραδοσιακό σύμβολο του Αγίου Πνεύματος, όπως μπορείτε να δείτε σε πολλές εκκλησίες και θρησκευτικούς πίνακες, ειδικά αυτούς της Βάπτισης του Χριστού, όπου "το Άγιο Πνεύμα έρχεται σε αυτόν εν είδει περιστεράς". Η μεγάλη γιορτή του Αγίου Πνεύματος είναι η Πεντηκοστή, που μας θυμίζει τον ερχομό του Αγίου Πνεύματος στους Αποστόλους, δίνοντας τους την ικανότητα να μιλούν σε άλλες γλώσσες και να προσχωρήσουν στην κύρηξη του ευαγγελίου - να είναι ευαγγελιστές (κυριολεκτικά αγγελιοφόροι) του ευαγγελίου. Ο 5ος ειναι παραδοσιακά ο οίκος των αγγελιοφόρων και των πρεσβευτών.
Το μεγάλο τρίγωνο του 9ου, 1ου και 5ου μας δείχνει την θεϊκή ενέργεια που ο Θεός δίνει κάτω στη Γη για να εκδηλωθεί. Είναι φτιαγμένο για τον Ήλιο, τον Ερμή και την Αφροδίτη, που είναι η φυσική ενσωμάτωση της Τριάδας, το μυστήριο των τριών στη μορφή του Ενός, καθώς κλείνουν κυκλικά μεταξύ τους σαν μια ολοκληρωμένη μονάδα, μερικές φορές συγχωνευόμενα, μερικές φορές εκφραζόμενα χωριστά, αλλά ποτέ χωρισμένα.
Μετά από αυτούς τους τρείς, τους πλανήτες της Τριάδας, ο επόμενος πλανήτης είναι η Γη - ο άνθρωπος - και έπειτα ακολουθούν οι τρεις εξωτερικοί πλανήτες. Ο άνθρωπος λαμβάνει την παραδοσιακή θέση στο σύνορο του υλικού και του θεϊκού.
Η λαχτάρα για το Θεό
Απέναντι από τον 9ο, τη χαρά του Ηλίου, είναι ο 3ος, η χαρά της Σελήνης. Αυτός ειναι ο 7ος από τον 9ο: αυτό που θα ήταν άν υπήρχε, η σύντροφος του Θεού. Ειναι συνηθισμένοι στην αγιογραφία οι παραδοσιακοί συσχετισμοί της Παναγίας με τη Σελήνη. Όταν η Σελήνη έρχεται σε αντίθεση με τον Ήλιο, όπως όταν είναι και οι δυο στη χαρά τους, είναι γεμάτη, πλήρης απο το φώς του Θεού: "Χαίρε Μαρία, Κεχαριτωμένη, ο Κύριος μετά σού."
Από τη θέση της μέσα στον 3ο, η Σελήνη γίνεται η βάση ενός ανοδικού αντίθετου τριγώνου, που απεικονίζει την ανύψωση του ανθρώπινου είδους προς το Θεό. Το δεύτερο σημείο αυτού του τριγώνου είναι ο 11ος οίκος, η χαρά του Διός. Ο 11ος ήταν γνωστός ως ο οίκος της καλοτυχίας. Είναι ο οίκος της χαράς της ζωής: όλα τα πράγματα που μας κάνουν να σκεφτόμαστε ότι κάποιος εκεί πάνω μας αγαπά τελικά, η ευλογία του Μεγάλου Ευεργέτη, του Δία.
Το τρίτο σημείο αυτού του ανορθώμενου τριγώνου είναι ο 7ος. Όμως κανένας πλανήτης δεν έχει τη χαρά του εδώ. Είναι μια άδεια γωνία, επειδή σύμφωνα με τη χριστιανική διδασκαλία απομένει σε εμάς να την ολοκληρώσουμε. Ο 7ος, είναι ο οίκος απέναντι από τον 1ο, που είναι ο οίκος του Χριστού. Έτσι, είναι ο οίκος της Νύφης, της συντρόφου του Χριστού: η Εκκλησία, από όλους εμάς, από τους οποίους δημιουργείται. Η επαφή ανάμεσα στο κορυφαίο σημείο του θεϊκού τριγώνου και τη ρίζα του γήινου τριγώνου δημιουργήθηκε πρώτα όταν ο Θεός έδωσε πνοή στον πηλό για να δημιουργήσει τον Αδάμ, και ξανακαθορίστηκε φτάνοντας στη Μαρία. Έχουμε την πιθανότητα να επιβεβαιώσουμε την επαφή μεταξύ των τριγώνων, γινόμενοι εμείς η Νύφη και γεμίζοντας έτσι τη θέση του άδειου 7ου οίκου. Αλλά αυτό είναι στο δικό μας χέρι.
Αυτά τα δύο μπλεγμένα τρίγωνα δίνουν το "Άστρο του Δαβίδ", το σύμβολο της τέλειας ισορροπίας ανάμεσα στη γη και τον ουρανό. Είναι στα Εβραϊκά το Magen David, η ασπίδα του Δαυίδ: αλλά magen είναι η εβραϊκή λέξη για το ωροσκόπιο, και αυτό λέγεται ότι ήταν το ωροσκόπιο του βασιλιά Δαυίδ, ο οποίος, αν και αμαρτωλός, ήταν και πάλι ο πιο τέλεια ισορροπημένος από όλους τους ανθρώπους. Αν οι πλανήτες ήταν τοποθετημένοι με αυτόν τον τρόπο στο ωροσκοπιό του, δεν είμαι σίγουρος: υποθέτω ότι ήταν, και πως οι δυσμενείς βρίσκονταν στη χαρά τους.
Και από τη σκοτεινή γωνία....
Οι δυσμενείς δεν έχουν θέση μέσα στα μεγάλα αυτά τρίγωνα. Ο Κρόνος έχει τη χαρά του μέσα στον 12ο και ο Άρης μέσα στον 6ο, η αντίθεση τους σχηματίζει ένα μεγάλο σταυρό με τη γραμμή από τον Ήλιο προς στη Σελήνη. Εδώ ειναι ο διάβολος: δια - βάλλω -στην κυριολεξία αυτός που πετάει τον εαυτό του ανάμεσα, σε αυτήν την περίπτωση, εισβάλλει στο θεϊκό σχέδιο. Αυτός είναι ο Σταυρός μέσα στον οποίο ο Χριστός, και συνεπώς εμείς, σταυρωνόμαστε. ..
Ο Παύλος ο Αλεξανδρινός ονόμασε τον 12ο οίκο "κακή θεότητα". Συνήθως για τον 12ο χρησιμοποιούμε τη λέξη ανικανότητα, για την οποία υποτίθεται ότι ο καθένας ξέρει τί σημαίνει. Η ανικανότητα είναι το πραγματικό νόημα της αμαρτίας: δηλ, αυτό που παθαίνουμε με αυτήν, να καθιστούμε τους εαυτούς μας ανίκανους, φθείροντας τη ζωή μας, όπως είναι φανερό από την ιστορία του Αδάμ και της Εύας, που η αμαρτία τους, κόστισε στους ίδιους και σε μας, μια θέση στην Εδέμ.
Αυτό είναι το νόημα του δυσμενούς άξονα. Μέσα στον 6ο ο Άρης είναι οι πετριές και τα βέλη μιας εξωφρενικής μοίρας: όλα τα τρομερά πράγματα που μας συμβαίνουν στη ζωή μας, ακόμη και χωρίς να φταίμε, όπως η εργασία και η ασθένεια, που παραδοσιακά σχετίζονται με τον 6ο οίκο. Αυτό είναι σε αντίθεση με το Δία και τον 11ο οίκο, που καλόβολα παρέχει όλα τα ωραία πράγματα που μας συμβαίνουν.
Ο Vetius Valens έλεγε τον 6ο οίκο "κακώσεις" και τον 12ο οίκο "υποφέροντα". Σύμφωνα με αυτόν η ιδιαίτερα βλαβερή ποιότητα του Κρόνου είναι η άγνοια, η άγνοια της αληθινής φύσης της αναγκαιότητας, η άγνοια του γεγονότος ότι η αναγκαιότητα είναι μια ψευδαίσθηση. Δηλαδή μας δείχνει την παγίδευση μέσα στην ύλη στην έκταση της σχέσης μας με το θείο. Η λέξη Κρόνος (Saturn) έχει φανερές ομοιότητες με την λέξη Σατανάς, παρ'όλο που συνήθως σκεφτόμαστε τον Σατανά σαν μια πολύ καυτή φιγούρα, που ξεχειλίζει από φωτιά και θειάφι: πολύ ....αντικρονιακό. Στη θεία κωμωδία του Δάντη έχουμε μια πολύ Κρόνια εικόνα του Σατανά: μια πελώρια δασύτριχη φιγούρα, κλειδωμένη μέσα στον πάγο στα πολύ βαθιά της Κόλασης.
Ο Σατανάς είναι ο πατέρας των ψεμμάτων, ο Κρόνος έχει την αδυναμία του στον Λέοντα και τον Καρκίνο, τα ζώδια του Ηλίου και της Σελήνης, και μπορεί επίσης να υπολογιστεί ως αποδυναμωμένος μέσα στους οίκους τους, τον 3ο και τον 9ο. Αυτοί είναι οι δυο οίκοι της επικοινωνίας : ο 9ος της επικοινωνίας από ψηλά - όνειρα, οράματα κλπ - ο 3ος, της επικοινωνίας στο δικό μας επίπεδο. Ο Κρόνος επίσης προσβάλλει αυτούς τους οίκους με ένα τετράγωνο από τον 12ο.
Η επικοινωνία μπορεί να μην είναι ένα από τα πιο ενδιαφέροντα μέρη του ωροσκοπίου: αν θα υπήρχε βραβείο για τον πιο βαρετό οίκο, ο 3ος πιθανότερο να νικούσε. Σε κάθε ανάγνωση γενέθλιου χάρτη συνήθως παραμελείται, καθώς δεν βρίσκεται τίποτε κάπως ενδιαφέρον για να ειπωθεί. Αλλά δε σημαίνει ότι η επικοινωνία είναι κάτι το ασήμαντο, επειδή την έχουμε σαν κάτι δεδομένο. Η κάθε μια από τις τέσσερεις μεγάλες τραγωδίες του Σαίξπηρ διαπλέκεται μέσα από κάτι που σχετίζεται με την επικοινωνία. Μια απλή δήλωση γίνεται - ή, στην περίπτωση του Λήρ, δεν γίνεται. Στην κάθε μια, με τον δικό της διαφορετικό τρόπο, υπάρχει κάτι στην επικοινωνία που οδηγεί τον ήρωα στην καταστροφή. Και ο ήρωας είναι ο καθένας μας. Η σκοτεινή γωνία του Κρόνου μέσα στην επικοινωνία μας υπονομεύει όλους.
Ο δυσμενής άξονας επίσης μας δίνει τα αιτήματα της προσευχής μας: "και μή εισενέγκης ημάς εις πειρασμόν" είναι θέμα 12ου οίκου, "ρύσαι ημάς απο του πονηρού", είναι του 6ου. "Μή μας αφήσεις να αυτοκαταστραφούμε, ή να είμαστε ανίκανοι, και σε παρακαλούμε να μην αφήσεις τίποτε να μας συμβεί δυσάρεστο". Γιατί αυτά είναι δυο πράγματα που μας σπρώχουν μακριά από το Θεό: όπως σε κάθε Μεγάλο Σταυρό, βλέπουμε δυο τετράγωνα να παίζουν κεντρικό ρόλο αντιπολίτευσης.
"Μη εισενέγκης ημάς εις πειρασμόν': κράτησέ μας έξω από τη βρωμιά που υπάρχει στο ασυνείδητό μας, για να το θέσουμε με ψυχολογικούς όρους, επειδή μπορούμε να παγιδευτούμε εκεί για πάντα, μεταμορφωμένοι σε κατά συρροή δολοφόνους οπως ο Frederic West ή ο Ian Brady. "Ρύσαι ημάς από του πονηρού" όχι γιατί πληγώνει, αλλά επειδή ο πόνος μας κάνει να δυσκολευόμαστε να πιστέψουμε. Όπως η επικέντρωση στην αφθονία του 11ου οίκου - μετρώντας τις ευλογίες μας - μας οδηγεί στο θεϊκό, η πολλή επικέντρωση στον οίκο της άρρωστης τύχης μας οδηγεί να συμφωνήσουμε με τον Σταντάλ ότι η μόνη δικαιολογία για το Θεό είναι ότι δεν υπάρχει.
Αυτός ο άξονας επίσης μας δείχνει τις δυο κατάρες που δόθηκαν στο ανθρώπινο είδος κατά το διωγμό του από την Εδέμ. "Εν ιδρώτι του προσώπου σου φάγη τον άρτον σου": πρέπει να δουλέψουμε για να ζήσουμε - 6ος οίκος. "Εν λύπαις τέξη τέκνα": Στην παραδοσιακή αστρολογία, ο οίκος του τοκετού είναι ο 12ος.
Θεώρηση
Η λέξη που ο Άγιος Θωμάς ο Ακινάτης και ο Αγιος Βερνάρδος του Κλαιρβώ χρησιμοποιούσαν για το διαλογισμό, ένα ειδικό στάδιο στη ζωή αυτού που προσεύχεται, ήταν 'θεώρηση"(consideratio). Κυριολεκτική μετάφραση από την λέξη αυτή: "η μελέτη των άστρων". Είναι απίθανο να έχει κάποια σχέση αυτό με τις στήλες προβλέψεων των περιοδικών για τα ζώδια. To σύνολο των αστεριών που αγκαλιάζει και περικλείει, είναι το κοντινότερο που μπορούμε να έχουμε για την όψη του Θεού. "Θα τους δείξουμε τα σύμβολά μας πάνω από τον ορίζοντα και εντός τους, μέχρι να δουν καθαρά ότι αυτή είναι η Αλήθεια" λεει το Κοράνι. Πάνω από τον ορίζοντα κι εντός μας: δεν υπάρχει πιο ακριβής τρόπος για να περιγράψουμε την αστρολογία. Θα λεγα ότι, αν στη δική μας θεώρηση, στη δική μας μελέτη των άστρων δεν οδηγούμαστε να δούμε το θεϊκό πέρα από τα άστρα, πραγματικά δεν βλέπουμε τα άστρα καθόλου.
( The Astrologers Apprentice τεύχος 2, με την άδεια του συγγραφέα)
Σύμφωνα με την παράδοση ο κάθε πλανήτης ενισχύεται όταν είναι τοποθετημένος συμπτωματικά στον έναν ή στον άλλο οίκο: τον οίκο της χαράς του. Πηγάζει από την ιδέα της πλανητικής αίρεσης - την πολύ βασική διαίρεση των πλανητών σε νυχτερινούς και ημερήσιους. Οι τρείς ημερήσιοι πλανήτες, ο Κρόνος, ο Δίας και ο Ήλιος, έχουν τη χαρά τους πάνω από τον ορίζοντα. Οι νυχτερινοί πλανήτες, Άρης, Αφροδίτη και η Σελήνη, χαίρονται σε σπίτια κάτω από τον ορίζοντα, ενώ ο Ερμής, που μπορεί να βρεθεί και στις δύο αιρέσεις, χαίρεται πάνω στον ωροσκόπο, στον ίδιο τον ορίζοντα.
Υποψιάζομαι ότι οι χαρές σχετίζονται με τις εξάρσεις, μολονότι δεν μπορώ να δώ ακριβώς πώς. Μοιάζει να έρχονται από την ίδια αστρολογική παράδοση, στην οποία προσθαφαιρέθηκαν κάποια πράγματα επιμέρους και άλλα αφέθηκαν να γλυστρίσουν από την κυρίαρχη παράδοση η οποία ακολουθείται τώρα. Στο σύστημά μας, οι εξάρσεις υπολογίζονται σαν ένα είδος δευτερευόντων κυρίων πάνω στα ζώδια, αλλά οι εξάρσεις είναι τελικά εναλλακτικοί κυβερνήτες. Έρχονται από ένα τελείως διαφορετικό σύστημα, το οποίο, σε ένα σημείο του χρόνου όταν τα παλαιότερα αστρολογικά βιβλία είχαν γραφτεί, ενσωματώθηκαν στο κύριο ρεύμα, ενώ οι ρίζες του έχουν χαθεί - τουλάχιστον για τη Δυτική αστρολογική παράδοση.
Ένα από τα περίεργα στο σύστημα των τόπων πλανητικής χαράς είναι ότι ταιριάζουν απόλυτα με τη Χριστιανική ιστορία. Αυτό δε σημαίνει φυσικά ότι αυτό το σύστημα καθορίζεται από τη φόρμα του Χριστιανισμού ή ότι το σύστημα εφευρέθηκε από τους πρώτους Χριστιανούς, αλλά όπως και τα δυο συμφωνούν με την καθαρή δομή για τη δημιουργία της Κτίσης, το ένα θα αντιλλαλεί το άλλο, με τον ίδιο τρόπο που η κάθε ατομικότητα θα βαδίζει με τους πλανήτες χέρι χέρι.
Σαν γλυκιά βροχή από τον ουρανό...
Ο Ήλιος χαίρεται μέσα στον 9ο οίκο, που είναι γνωστός στους αρχαίους ως ο οίκος του Θεού, και ο Ήλιος είναι φυσικά, το σύμβολο του Θεού. Ο 9ος είναι ο οίκος της γνώσης, των ονείρων και των οραμάτων, της κάθε έρευνας για την αλήθεια, γιατί ο Θεός είναι η Αλήθεια, και ο Ήλιος είναι το πιο φανερό της σύμβολο. Είναι επίσης ο οίκος των μεγάλων ταξιδιών, γιατί όλα τα μακρινά κοσμικά ταξίδια που θα μπορούσαμε να κάνουμε στη γη είναι οι απεικονίσεις της επέκτασής μας πέρα από τα όρια αυτού του κόσμου, στο Θεό.
Ο 5ος είναι ο οίκος των παιδιών, έτσι, όπως ο 9ος είναι ο οίκος του Θεού, ο 5ος από τον 9ο θα μας δείξει τον Υιό του Θεού. Και πράγματι το κάνει, γιατί ο 1ος οίκος είναι η χαρά του Ερμή. Ο Υιός του Θεού είναι ο Χριστός- ο Λόγος (Ερμής) ενσαρκωμένος στη μορφή του ωροσκόπου, τον οίκο του σώματος.
Ο Ερμής, η εικόνα του τέλειου ανθρώπου, είναι ο μοναδικός πλανήτης που το σύμβολό του περιέχει τα τρία σύμβολα - το σταυρό, τον κύκλο και την ημισέληνο - που δείχνουν τη σύνδεση μεταξύ του ανθρώπου και του θείου. Ο Ωροσκόπος, ο ανατολικός ορίζοντας είναι το σημείο στο οποίο λαμβάνει χώρα αυτή η συνάντηση. "Ουδείς έρχεται προς τον πατέρα ει μή δι΄ εμού" λέει ο Χριστός: η επαφή πρέπει να γίνει μέσα από αυτό το σημείο, γιατι εκεί είναι η είσοδος.
Ο 5ος οίκος από εδώ, που συμπληρώνει ένα μεγάλο τρίγωνο είναι ο 5ος οίκος, όπου η Αφροδίτη έχει τη χαρά της. To πουλί της Αφροδίτης είναι η περιστερά - το παραδοσιακό σύμβολο του Αγίου Πνεύματος, όπως μπορείτε να δείτε σε πολλές εκκλησίες και θρησκευτικούς πίνακες, ειδικά αυτούς της Βάπτισης του Χριστού, όπου "το Άγιο Πνεύμα έρχεται σε αυτόν εν είδει περιστεράς". Η μεγάλη γιορτή του Αγίου Πνεύματος είναι η Πεντηκοστή, που μας θυμίζει τον ερχομό του Αγίου Πνεύματος στους Αποστόλους, δίνοντας τους την ικανότητα να μιλούν σε άλλες γλώσσες και να προσχωρήσουν στην κύρηξη του ευαγγελίου - να είναι ευαγγελιστές (κυριολεκτικά αγγελιοφόροι) του ευαγγελίου. Ο 5ος ειναι παραδοσιακά ο οίκος των αγγελιοφόρων και των πρεσβευτών.
Το μεγάλο τρίγωνο του 9ου, 1ου και 5ου μας δείχνει την θεϊκή ενέργεια που ο Θεός δίνει κάτω στη Γη για να εκδηλωθεί. Είναι φτιαγμένο για τον Ήλιο, τον Ερμή και την Αφροδίτη, που είναι η φυσική ενσωμάτωση της Τριάδας, το μυστήριο των τριών στη μορφή του Ενός, καθώς κλείνουν κυκλικά μεταξύ τους σαν μια ολοκληρωμένη μονάδα, μερικές φορές συγχωνευόμενα, μερικές φορές εκφραζόμενα χωριστά, αλλά ποτέ χωρισμένα.
Μετά από αυτούς τους τρείς, τους πλανήτες της Τριάδας, ο επόμενος πλανήτης είναι η Γη - ο άνθρωπος - και έπειτα ακολουθούν οι τρεις εξωτερικοί πλανήτες. Ο άνθρωπος λαμβάνει την παραδοσιακή θέση στο σύνορο του υλικού και του θεϊκού.
Η λαχτάρα για το Θεό
Απέναντι από τον 9ο, τη χαρά του Ηλίου, είναι ο 3ος, η χαρά της Σελήνης. Αυτός ειναι ο 7ος από τον 9ο: αυτό που θα ήταν άν υπήρχε, η σύντροφος του Θεού. Ειναι συνηθισμένοι στην αγιογραφία οι παραδοσιακοί συσχετισμοί της Παναγίας με τη Σελήνη. Όταν η Σελήνη έρχεται σε αντίθεση με τον Ήλιο, όπως όταν είναι και οι δυο στη χαρά τους, είναι γεμάτη, πλήρης απο το φώς του Θεού: "Χαίρε Μαρία, Κεχαριτωμένη, ο Κύριος μετά σού."
Από τη θέση της μέσα στον 3ο, η Σελήνη γίνεται η βάση ενός ανοδικού αντίθετου τριγώνου, που απεικονίζει την ανύψωση του ανθρώπινου είδους προς το Θεό. Το δεύτερο σημείο αυτού του τριγώνου είναι ο 11ος οίκος, η χαρά του Διός. Ο 11ος ήταν γνωστός ως ο οίκος της καλοτυχίας. Είναι ο οίκος της χαράς της ζωής: όλα τα πράγματα που μας κάνουν να σκεφτόμαστε ότι κάποιος εκεί πάνω μας αγαπά τελικά, η ευλογία του Μεγάλου Ευεργέτη, του Δία.
Το τρίτο σημείο αυτού του ανορθώμενου τριγώνου είναι ο 7ος. Όμως κανένας πλανήτης δεν έχει τη χαρά του εδώ. Είναι μια άδεια γωνία, επειδή σύμφωνα με τη χριστιανική διδασκαλία απομένει σε εμάς να την ολοκληρώσουμε. Ο 7ος, είναι ο οίκος απέναντι από τον 1ο, που είναι ο οίκος του Χριστού. Έτσι, είναι ο οίκος της Νύφης, της συντρόφου του Χριστού: η Εκκλησία, από όλους εμάς, από τους οποίους δημιουργείται. Η επαφή ανάμεσα στο κορυφαίο σημείο του θεϊκού τριγώνου και τη ρίζα του γήινου τριγώνου δημιουργήθηκε πρώτα όταν ο Θεός έδωσε πνοή στον πηλό για να δημιουργήσει τον Αδάμ, και ξανακαθορίστηκε φτάνοντας στη Μαρία. Έχουμε την πιθανότητα να επιβεβαιώσουμε την επαφή μεταξύ των τριγώνων, γινόμενοι εμείς η Νύφη και γεμίζοντας έτσι τη θέση του άδειου 7ου οίκου. Αλλά αυτό είναι στο δικό μας χέρι.
Αυτά τα δύο μπλεγμένα τρίγωνα δίνουν το "Άστρο του Δαβίδ", το σύμβολο της τέλειας ισορροπίας ανάμεσα στη γη και τον ουρανό. Είναι στα Εβραϊκά το Magen David, η ασπίδα του Δαυίδ: αλλά magen είναι η εβραϊκή λέξη για το ωροσκόπιο, και αυτό λέγεται ότι ήταν το ωροσκόπιο του βασιλιά Δαυίδ, ο οποίος, αν και αμαρτωλός, ήταν και πάλι ο πιο τέλεια ισορροπημένος από όλους τους ανθρώπους. Αν οι πλανήτες ήταν τοποθετημένοι με αυτόν τον τρόπο στο ωροσκοπιό του, δεν είμαι σίγουρος: υποθέτω ότι ήταν, και πως οι δυσμενείς βρίσκονταν στη χαρά τους.
Και από τη σκοτεινή γωνία....
Οι δυσμενείς δεν έχουν θέση μέσα στα μεγάλα αυτά τρίγωνα. Ο Κρόνος έχει τη χαρά του μέσα στον 12ο και ο Άρης μέσα στον 6ο, η αντίθεση τους σχηματίζει ένα μεγάλο σταυρό με τη γραμμή από τον Ήλιο προς στη Σελήνη. Εδώ ειναι ο διάβολος: δια - βάλλω -στην κυριολεξία αυτός που πετάει τον εαυτό του ανάμεσα, σε αυτήν την περίπτωση, εισβάλλει στο θεϊκό σχέδιο. Αυτός είναι ο Σταυρός μέσα στον οποίο ο Χριστός, και συνεπώς εμείς, σταυρωνόμαστε. ..
Ο Παύλος ο Αλεξανδρινός ονόμασε τον 12ο οίκο "κακή θεότητα". Συνήθως για τον 12ο χρησιμοποιούμε τη λέξη ανικανότητα, για την οποία υποτίθεται ότι ο καθένας ξέρει τί σημαίνει. Η ανικανότητα είναι το πραγματικό νόημα της αμαρτίας: δηλ, αυτό που παθαίνουμε με αυτήν, να καθιστούμε τους εαυτούς μας ανίκανους, φθείροντας τη ζωή μας, όπως είναι φανερό από την ιστορία του Αδάμ και της Εύας, που η αμαρτία τους, κόστισε στους ίδιους και σε μας, μια θέση στην Εδέμ.
Αυτό είναι το νόημα του δυσμενούς άξονα. Μέσα στον 6ο ο Άρης είναι οι πετριές και τα βέλη μιας εξωφρενικής μοίρας: όλα τα τρομερά πράγματα που μας συμβαίνουν στη ζωή μας, ακόμη και χωρίς να φταίμε, όπως η εργασία και η ασθένεια, που παραδοσιακά σχετίζονται με τον 6ο οίκο. Αυτό είναι σε αντίθεση με το Δία και τον 11ο οίκο, που καλόβολα παρέχει όλα τα ωραία πράγματα που μας συμβαίνουν.
Ο Vetius Valens έλεγε τον 6ο οίκο "κακώσεις" και τον 12ο οίκο "υποφέροντα". Σύμφωνα με αυτόν η ιδιαίτερα βλαβερή ποιότητα του Κρόνου είναι η άγνοια, η άγνοια της αληθινής φύσης της αναγκαιότητας, η άγνοια του γεγονότος ότι η αναγκαιότητα είναι μια ψευδαίσθηση. Δηλαδή μας δείχνει την παγίδευση μέσα στην ύλη στην έκταση της σχέσης μας με το θείο. Η λέξη Κρόνος (Saturn) έχει φανερές ομοιότητες με την λέξη Σατανάς, παρ'όλο που συνήθως σκεφτόμαστε τον Σατανά σαν μια πολύ καυτή φιγούρα, που ξεχειλίζει από φωτιά και θειάφι: πολύ ....αντικρονιακό. Στη θεία κωμωδία του Δάντη έχουμε μια πολύ Κρόνια εικόνα του Σατανά: μια πελώρια δασύτριχη φιγούρα, κλειδωμένη μέσα στον πάγο στα πολύ βαθιά της Κόλασης.
Ο Σατανάς είναι ο πατέρας των ψεμμάτων, ο Κρόνος έχει την αδυναμία του στον Λέοντα και τον Καρκίνο, τα ζώδια του Ηλίου και της Σελήνης, και μπορεί επίσης να υπολογιστεί ως αποδυναμωμένος μέσα στους οίκους τους, τον 3ο και τον 9ο. Αυτοί είναι οι δυο οίκοι της επικοινωνίας : ο 9ος της επικοινωνίας από ψηλά - όνειρα, οράματα κλπ - ο 3ος, της επικοινωνίας στο δικό μας επίπεδο. Ο Κρόνος επίσης προσβάλλει αυτούς τους οίκους με ένα τετράγωνο από τον 12ο.
Η επικοινωνία μπορεί να μην είναι ένα από τα πιο ενδιαφέροντα μέρη του ωροσκοπίου: αν θα υπήρχε βραβείο για τον πιο βαρετό οίκο, ο 3ος πιθανότερο να νικούσε. Σε κάθε ανάγνωση γενέθλιου χάρτη συνήθως παραμελείται, καθώς δεν βρίσκεται τίποτε κάπως ενδιαφέρον για να ειπωθεί. Αλλά δε σημαίνει ότι η επικοινωνία είναι κάτι το ασήμαντο, επειδή την έχουμε σαν κάτι δεδομένο. Η κάθε μια από τις τέσσερεις μεγάλες τραγωδίες του Σαίξπηρ διαπλέκεται μέσα από κάτι που σχετίζεται με την επικοινωνία. Μια απλή δήλωση γίνεται - ή, στην περίπτωση του Λήρ, δεν γίνεται. Στην κάθε μια, με τον δικό της διαφορετικό τρόπο, υπάρχει κάτι στην επικοινωνία που οδηγεί τον ήρωα στην καταστροφή. Και ο ήρωας είναι ο καθένας μας. Η σκοτεινή γωνία του Κρόνου μέσα στην επικοινωνία μας υπονομεύει όλους.
Ο δυσμενής άξονας επίσης μας δίνει τα αιτήματα της προσευχής μας: "και μή εισενέγκης ημάς εις πειρασμόν" είναι θέμα 12ου οίκου, "ρύσαι ημάς απο του πονηρού", είναι του 6ου. "Μή μας αφήσεις να αυτοκαταστραφούμε, ή να είμαστε ανίκανοι, και σε παρακαλούμε να μην αφήσεις τίποτε να μας συμβεί δυσάρεστο". Γιατί αυτά είναι δυο πράγματα που μας σπρώχουν μακριά από το Θεό: όπως σε κάθε Μεγάλο Σταυρό, βλέπουμε δυο τετράγωνα να παίζουν κεντρικό ρόλο αντιπολίτευσης.
"Μη εισενέγκης ημάς εις πειρασμόν': κράτησέ μας έξω από τη βρωμιά που υπάρχει στο ασυνείδητό μας, για να το θέσουμε με ψυχολογικούς όρους, επειδή μπορούμε να παγιδευτούμε εκεί για πάντα, μεταμορφωμένοι σε κατά συρροή δολοφόνους οπως ο Frederic West ή ο Ian Brady. "Ρύσαι ημάς από του πονηρού" όχι γιατί πληγώνει, αλλά επειδή ο πόνος μας κάνει να δυσκολευόμαστε να πιστέψουμε. Όπως η επικέντρωση στην αφθονία του 11ου οίκου - μετρώντας τις ευλογίες μας - μας οδηγεί στο θεϊκό, η πολλή επικέντρωση στον οίκο της άρρωστης τύχης μας οδηγεί να συμφωνήσουμε με τον Σταντάλ ότι η μόνη δικαιολογία για το Θεό είναι ότι δεν υπάρχει.
Αυτός ο άξονας επίσης μας δείχνει τις δυο κατάρες που δόθηκαν στο ανθρώπινο είδος κατά το διωγμό του από την Εδέμ. "Εν ιδρώτι του προσώπου σου φάγη τον άρτον σου": πρέπει να δουλέψουμε για να ζήσουμε - 6ος οίκος. "Εν λύπαις τέξη τέκνα": Στην παραδοσιακή αστρολογία, ο οίκος του τοκετού είναι ο 12ος.
Θεώρηση
Η λέξη που ο Άγιος Θωμάς ο Ακινάτης και ο Αγιος Βερνάρδος του Κλαιρβώ χρησιμοποιούσαν για το διαλογισμό, ένα ειδικό στάδιο στη ζωή αυτού που προσεύχεται, ήταν 'θεώρηση"(consideratio). Κυριολεκτική μετάφραση από την λέξη αυτή: "η μελέτη των άστρων". Είναι απίθανο να έχει κάποια σχέση αυτό με τις στήλες προβλέψεων των περιοδικών για τα ζώδια. To σύνολο των αστεριών που αγκαλιάζει και περικλείει, είναι το κοντινότερο που μπορούμε να έχουμε για την όψη του Θεού. "Θα τους δείξουμε τα σύμβολά μας πάνω από τον ορίζοντα και εντός τους, μέχρι να δουν καθαρά ότι αυτή είναι η Αλήθεια" λεει το Κοράνι. Πάνω από τον ορίζοντα κι εντός μας: δεν υπάρχει πιο ακριβής τρόπος για να περιγράψουμε την αστρολογία. Θα λεγα ότι, αν στη δική μας θεώρηση, στη δική μας μελέτη των άστρων δεν οδηγούμαστε να δούμε το θεϊκό πέρα από τα άστρα, πραγματικά δεν βλέπουμε τα άστρα καθόλου.
( The Astrologers Apprentice τεύχος 2, με την άδεια του συγγραφέα)
