ΜΠΗΚΕ Ο ΚΡΟΝΟΣ ΣΤΟΝ ΑΙΓΟΚΕΡΩ,
στις 20/12 και ώρα Ελλάδος 06:48΄:42΄΄!! Γιατί θαυμαστικό; Όχι επειδη συμβαίνει αυτό το αστρολογικό γεγονός ύστερα από ~29.5 χρόνια (η προηγούμενη είσοδος ήταν στις 14/2/1988), αλλά επειδή η είσοδός του (χρονικά) συμπίπτει σχεδόν με το χειμερινό ηλιοστάσιο, το οποίο φέτος είναι στις 21/12 και ώρα Ελλάδος 18:27΄:52΄΄, με άλλα λόγια η είσοδος του Κρόνου απέχει μόλις 1.5 ημέρα από εκείνη του Ηλίου στο ίδιο ζώδιο! Σπάνιο φαινόμενο και πολύ συμβολικό θα΄λεγα: Η μεγαλύτερη νύκτα, η μεγαλύτερη ‘σκοτεινιά’ και η έναρξη του αστρονομικού χειμώνα στο βόρειο ημισφαίριο της Γης συμπίπτει με την είσοδο του αρχέτυπου του σκότους και της ψύξης τον ...Κρόνο! Γιατί το αποκαλούμε ‘ηλιοστάσιο΄; Επειδή, όπως υποδηλώνει ο όρος, ο Ήλιος ‘σταματάει’ να μικραίνει την ημέρα και η ‘στάση΄αυτή διαρκεί περίπου 3 ημέρες. Μετά τις 3 ημέρες (την 25η) η κάθε επόμενη ημέρα αρχίζει να ‘κερδίζει’ από ~2΄ (στα δικά μας γεωγραφικά πλάτη). Γι΄αυτό γεμίζει λαμπόνια το βόρειο ημισφαίριο, γι΄αυτό και τοποθετήθηκε η γέννηση του Ιησού σ΄αυτήν την ημερομηνία. Η επιλογή δεν ήταν τυχαία: την πρωτο-υιοθέτησε ο Μέγας Κωνσταντίνος το 336 και την επισημοποίησε με 'παπική βούλα’ ο Ιούλιος Α΄, ο οποίος υπηρέτησε ως Επίσκοπος της Ρώμης μεταξύ 337 και 352. Κατά τα θρυλούμενα, o Αρχάγγελος Γαβριήλ ανακοινώνει στην Μυριάμ (Μαρία) τον ερχομόνο του Ιησού (...και εισελθών ο άγγελος προς αυτήν είπε Χαίρε, κεχαριτωμένη ο Κύριος μετά σού ευλογημένη σύ εν γυναιξίν.). Η Χριστιανική Παράδοση θέλει αυτή η χαρμόσυνη αγγελία-είδηση, ( ευ + αγγέλω) να έγινε στις 25 Μαρτίου (εξ΄ου και ο εορτασμός του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου). Συνεπώς αφού αναγγέλθηκε στις 25 Μαρτίου, είναι λογικό να συμπεράνει κανείς ότι η Γέννηση του Ιησού θα ήταν 9 μήνες αργότερα (25 Δεκεμβρίου), αν και πουθενά δεν περιγράφεται ρητά ποιά ήταν η πραγματική ημερομηνία γεννήσεως. Ήταν όμως πολύ βολικό να τοποθετηθεί κατά την περίοδο του ηλιοστασίου, διότι στις προχριστιανικές εποχές, η κραταιά Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία (είχε ήδη κατακτήσει την Ιουδαία από τον 1ο π.Χ. αιώνα), γιόρταζε 2 σημαντικές γιορτές: τα ‘Saturnalia’ (=’Κρόνια’) και το ‘Dies Natalis Solis Invicti’ (=’Γέννηση του Αήττητου Ηλίου’), ο οποίος είχε συνδεθεί με την λατρεία του Μίθρα, διότι ήταν μια ηλιακή θεότητα. Προσέξτε την σημειολογία: ‘Saturnalia’ & ‘Dies Natalis Solis Invicti’, με άλλα λόγια Κρόνος + Ήλιος και όπως είδαμε παραπάνω, φέτος, ο Κρόνος και ο Ήλιος ‘ζευγαρωμένοι’ μπαίνουν στο ζώδιο του Αιγόκερω! Βαθύς ο συμβολισμός, βαθείς και οι θρύλοι που συνοδεύουν αυτήν την επίμαχη ημερομηνία του έτους. Οι κατοικίες του Κρόνου είναι δύο: η νυκτερινή του στον Αιγόκερω και η ημερινή στον Υδροχόο, τα δύο ζώδια που βλέπουν αντικριστά τα δύο ζώδια των Φωστήρων (Σελήνης & Ηλίου), του Καρκίνου και Λέοντα αντίστοιχα. Βλέπουμε λοιπόν πως ο Κρόνος ‘κυβερνά’ τα δύο πιο χειμερινά (=ψυχρά) ζώδια, ενώ οι Φωστήρες τα δύο πιο θερινά (=θερμά). Εκ φύσεως λοιπόν ο Κρόνος αντιτίθεται στην θέρμη, δηλαδή στη Ζωή. Συμβολίζει το Γήρας, το Σκεύρωμα, τον Θάνατο, την Φθορά, το Νεκρικό, το Μακάβριο, την Συστολή, την Απάθεια, το Γκρίζο, το Κατεψυγμένο, την Συντήρηση, την Μελαγχολία, την Ντροπή, την Ανασφάλεια, τον Φόβο, ιδιότητες που γεννούν την ανάγκη για Έλεγχο, για Τάξη, για Οργάνωση και Πειθαρχία. Πρόκειται για μια par excellence ιδεοψυχαναγκαστική ενέργεια. Δεν έχετε παρά να ρωτήστε εκείνους που έχουν πολύ ισχυρούς Κρόνους ή σημαίνοντες πλανήτες στον Αιγόκερω και σε περίοπτη θέση, πόσο συνθλίβονται από αυτόν τον Γκεσταμπίτη Άρχοντα στις παγερές παρυφές του ορατού δια γυμνού οφθαλμού ηλιακού μας συστήματος! ‘Έστι δίκης οφθαλμός ος τα πανθ΄ορά’ έλεγαν οι Αρχαίοι Έλληνες και αυτός ο Οφθαλμός της Δίκης είναι ο ίδιος ο Κρόνος, ο οποίος εκδηλώνεται με δύο διαφορετικούς τρόπους, ανάλογα την κατοικία του. Η ψυχρή (ή ορθότερα παγερή) πλευρά του πλανήτη ενισχύεται στην νυκτερινή του κατοικία, δηλαδή στον Αιγόκερω, διότι τη νύκτα οι θερμοκρασίες είναι πάντα χαμηλότερες απ΄ότι την ημέρα, ενώ αντίθετα, μειώνεται στην ημερινή του κατοικία, διότι η ημέρα μετριάζει την ‘ψύξη’ του. Αυτή είναι η βαθιά φιλοσοφημένη και συμβολική θεωρία της Αιρέσεως στην Ελληνιστική αστρολογία την οποία αγνοεί η σύγχρονη εκδοχή της, σύμφωνα με την οποία η εγγενής κακεργεσία του Κρόνου μετριάζεται όταν περνά στην ημερινή του κατοικία, αλλά βαραίνει στην νυκτερινή του κατοικία. Ως εκπρόσωπος των δυσκολιών και κακουχιών της ζωής, ο Κρόνος είναι ο Αμερόληπτος και Ανελέητος Κριτής, διότι στην Κρίση δεν χωρούν παιδιαρίσματα, συναισθηματισμοί και μελοδράματα. Η ασυγκίνητη φύση του τον αφήνει παγερά αδιάφορο. Είναι η ίδια η Ευθύνη, το Καθήκον, η Ωριμότητα και η Σοφία ενσαρκωμένη και αυτά δεν μαθαίνονται στα θρανία, τις πολυθρόνες ή τα σαλόνια, αλλά από την ίδια τη ζωή και αυτό είναι το τίμημά της. Ό,τι σπείρεις θα θερίσεις’ είναι το μότο του, η ανταποδοτική δικαιοσύνη ή αν θέλετε με πιο επιστημονικό όρο ‘για κάθε δράση υπάρχει και μια αντίδραση, είναι η θεμελιώδης σχέση αιτίας και αιτατού. Στην νυκτερινή του κατοικία είναι λοιπόν πιο βαρύς, πιο σκοτεινός, πιο δυσκίνητος και πιο μελαγχολικός. Πιο στωικός, πιο κυνικός, πιο ανταποδοτικός, πιο αυστηρός και πιο πονεμένος, διότι η νύκτα είναι το βασίλειο της Κυράς του Ψυχισμού, των συγκινήσεων, των συναισθημάτων, του αισθήματος του ανήκειν, της Σελήνης. Στην νυκτερινή του κατοικία, η Ψυχή είναι πιο πονεμένη, όσο κι αν δείχνει εξωτερικά το αντίθετο, διότι ο Κρόνος έχει απίστευτη την ικανότητα να καμουφλάρεται, για τον απλούστατο λόγο ότι δεν επιτρέπει με κανέναν τρόπο να εκτεθεί η ευαισθησία του, μια λειτουργία που δεν μπορεί να κατανοήσει, διότι είναι αποκομμένος απ΄αυτήν. Είναι εντελώς Gothic, αρέσκεται στο σκοτάδι, στο ψύχος, διότι ζώντας μες την ερημίτικη μοναξιά του και μακριά από τα αδιάκριτα μάτια, ζει αναιμικά μες το ‘γήρας’ του, ανεξαρτήτως ηλικίας. Διότι οι Κρόνιοι άνθρωποι νιώθουν (όσο μπορούν να ‘νιώσουν’) γερασμένοι από παιδιά ακόμη, αισθάνονται ότι είναι ‘αρχαίοι΄, ότι σα να έχουν ζήσει πάρα πολλές ζωές, νιώθουν ότι κουβαλούν ένα ανεξήγητο χρονικό φορτίο το οποίο ξεπερνά τα στενά όρια των κινήσεων των δεικτών του ρολογιού ή των χρόνων που ζουν σ΄αυτόν τον κόσμο. Ο Κρόνος λοιπόν στον Αιγόκερω φέρει μαζί του τα παραπάνω αιτήματα και το πως και με ποιόν τρόπο θα ανταποκριθεί ο άνθρωπος θα εξαρτηθεί από την κατάσταση και συνεπώς την αντίδραση του προσωπικού ωροσκοπίου έκαστου. Από εκεί, θα ΄στείλει’ για τα επόμενα ~2.5 χρόνια ένα ανώτερο τετράγωνο στον Κριό, μια αντίθεση στον Καρκίνο και ένα κατώτερο τετράγωνο στον Ζυγό, τα ζώδια τα οποία θα κληθούν να εισέλθουν και να απολογηθούν για τα πεπραγμένα τους στην Δικαστική Αίθουσα του Εισαγγελέως Κυρίου Χρόνου (=Κρόνου).
στις 20/12 και ώρα Ελλάδος 06:48΄:42΄΄!! Γιατί θαυμαστικό; Όχι επειδη συμβαίνει αυτό το αστρολογικό γεγονός ύστερα από ~29.5 χρόνια (η προηγούμενη είσοδος ήταν στις 14/2/1988), αλλά επειδή η είσοδός του (χρονικά) συμπίπτει σχεδόν με το χειμερινό ηλιοστάσιο, το οποίο φέτος είναι στις 21/12 και ώρα Ελλάδος 18:27΄:52΄΄, με άλλα λόγια η είσοδος του Κρόνου απέχει μόλις 1.5 ημέρα από εκείνη του Ηλίου στο ίδιο ζώδιο! Σπάνιο φαινόμενο και πολύ συμβολικό θα΄λεγα: Η μεγαλύτερη νύκτα, η μεγαλύτερη ‘σκοτεινιά’ και η έναρξη του αστρονομικού χειμώνα στο βόρειο ημισφαίριο της Γης συμπίπτει με την είσοδο του αρχέτυπου του σκότους και της ψύξης τον ...Κρόνο! Γιατί το αποκαλούμε ‘ηλιοστάσιο΄; Επειδή, όπως υποδηλώνει ο όρος, ο Ήλιος ‘σταματάει’ να μικραίνει την ημέρα και η ‘στάση΄αυτή διαρκεί περίπου 3 ημέρες. Μετά τις 3 ημέρες (την 25η) η κάθε επόμενη ημέρα αρχίζει να ‘κερδίζει’ από ~2΄ (στα δικά μας γεωγραφικά πλάτη). Γι΄αυτό γεμίζει λαμπόνια το βόρειο ημισφαίριο, γι΄αυτό και τοποθετήθηκε η γέννηση του Ιησού σ΄αυτήν την ημερομηνία. Η επιλογή δεν ήταν τυχαία: την πρωτο-υιοθέτησε ο Μέγας Κωνσταντίνος το 336 και την επισημοποίησε με 'παπική βούλα’ ο Ιούλιος Α΄, ο οποίος υπηρέτησε ως Επίσκοπος της Ρώμης μεταξύ 337 και 352. Κατά τα θρυλούμενα, o Αρχάγγελος Γαβριήλ ανακοινώνει στην Μυριάμ (Μαρία) τον ερχομόνο του Ιησού (...και εισελθών ο άγγελος προς αυτήν είπε Χαίρε, κεχαριτωμένη ο Κύριος μετά σού ευλογημένη σύ εν γυναιξίν.). Η Χριστιανική Παράδοση θέλει αυτή η χαρμόσυνη αγγελία-είδηση, ( ευ + αγγέλω) να έγινε στις 25 Μαρτίου (εξ΄ου και ο εορτασμός του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου). Συνεπώς αφού αναγγέλθηκε στις 25 Μαρτίου, είναι λογικό να συμπεράνει κανείς ότι η Γέννηση του Ιησού θα ήταν 9 μήνες αργότερα (25 Δεκεμβρίου), αν και πουθενά δεν περιγράφεται ρητά ποιά ήταν η πραγματική ημερομηνία γεννήσεως. Ήταν όμως πολύ βολικό να τοποθετηθεί κατά την περίοδο του ηλιοστασίου, διότι στις προχριστιανικές εποχές, η κραταιά Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία (είχε ήδη κατακτήσει την Ιουδαία από τον 1ο π.Χ. αιώνα), γιόρταζε 2 σημαντικές γιορτές: τα ‘Saturnalia’ (=’Κρόνια’) και το ‘Dies Natalis Solis Invicti’ (=’Γέννηση του Αήττητου Ηλίου’), ο οποίος είχε συνδεθεί με την λατρεία του Μίθρα, διότι ήταν μια ηλιακή θεότητα. Προσέξτε την σημειολογία: ‘Saturnalia’ & ‘Dies Natalis Solis Invicti’, με άλλα λόγια Κρόνος + Ήλιος και όπως είδαμε παραπάνω, φέτος, ο Κρόνος και ο Ήλιος ‘ζευγαρωμένοι’ μπαίνουν στο ζώδιο του Αιγόκερω! Βαθύς ο συμβολισμός, βαθείς και οι θρύλοι που συνοδεύουν αυτήν την επίμαχη ημερομηνία του έτους. Οι κατοικίες του Κρόνου είναι δύο: η νυκτερινή του στον Αιγόκερω και η ημερινή στον Υδροχόο, τα δύο ζώδια που βλέπουν αντικριστά τα δύο ζώδια των Φωστήρων (Σελήνης & Ηλίου), του Καρκίνου και Λέοντα αντίστοιχα. Βλέπουμε λοιπόν πως ο Κρόνος ‘κυβερνά’ τα δύο πιο χειμερινά (=ψυχρά) ζώδια, ενώ οι Φωστήρες τα δύο πιο θερινά (=θερμά). Εκ φύσεως λοιπόν ο Κρόνος αντιτίθεται στην θέρμη, δηλαδή στη Ζωή. Συμβολίζει το Γήρας, το Σκεύρωμα, τον Θάνατο, την Φθορά, το Νεκρικό, το Μακάβριο, την Συστολή, την Απάθεια, το Γκρίζο, το Κατεψυγμένο, την Συντήρηση, την Μελαγχολία, την Ντροπή, την Ανασφάλεια, τον Φόβο, ιδιότητες που γεννούν την ανάγκη για Έλεγχο, για Τάξη, για Οργάνωση και Πειθαρχία. Πρόκειται για μια par excellence ιδεοψυχαναγκαστική ενέργεια. Δεν έχετε παρά να ρωτήστε εκείνους που έχουν πολύ ισχυρούς Κρόνους ή σημαίνοντες πλανήτες στον Αιγόκερω και σε περίοπτη θέση, πόσο συνθλίβονται από αυτόν τον Γκεσταμπίτη Άρχοντα στις παγερές παρυφές του ορατού δια γυμνού οφθαλμού ηλιακού μας συστήματος! ‘Έστι δίκης οφθαλμός ος τα πανθ΄ορά’ έλεγαν οι Αρχαίοι Έλληνες και αυτός ο Οφθαλμός της Δίκης είναι ο ίδιος ο Κρόνος, ο οποίος εκδηλώνεται με δύο διαφορετικούς τρόπους, ανάλογα την κατοικία του. Η ψυχρή (ή ορθότερα παγερή) πλευρά του πλανήτη ενισχύεται στην νυκτερινή του κατοικία, δηλαδή στον Αιγόκερω, διότι τη νύκτα οι θερμοκρασίες είναι πάντα χαμηλότερες απ΄ότι την ημέρα, ενώ αντίθετα, μειώνεται στην ημερινή του κατοικία, διότι η ημέρα μετριάζει την ‘ψύξη’ του. Αυτή είναι η βαθιά φιλοσοφημένη και συμβολική θεωρία της Αιρέσεως στην Ελληνιστική αστρολογία την οποία αγνοεί η σύγχρονη εκδοχή της, σύμφωνα με την οποία η εγγενής κακεργεσία του Κρόνου μετριάζεται όταν περνά στην ημερινή του κατοικία, αλλά βαραίνει στην νυκτερινή του κατοικία. Ως εκπρόσωπος των δυσκολιών και κακουχιών της ζωής, ο Κρόνος είναι ο Αμερόληπτος και Ανελέητος Κριτής, διότι στην Κρίση δεν χωρούν παιδιαρίσματα, συναισθηματισμοί και μελοδράματα. Η ασυγκίνητη φύση του τον αφήνει παγερά αδιάφορο. Είναι η ίδια η Ευθύνη, το Καθήκον, η Ωριμότητα και η Σοφία ενσαρκωμένη και αυτά δεν μαθαίνονται στα θρανία, τις πολυθρόνες ή τα σαλόνια, αλλά από την ίδια τη ζωή και αυτό είναι το τίμημά της. Ό,τι σπείρεις θα θερίσεις’ είναι το μότο του, η ανταποδοτική δικαιοσύνη ή αν θέλετε με πιο επιστημονικό όρο ‘για κάθε δράση υπάρχει και μια αντίδραση, είναι η θεμελιώδης σχέση αιτίας και αιτατού. Στην νυκτερινή του κατοικία είναι λοιπόν πιο βαρύς, πιο σκοτεινός, πιο δυσκίνητος και πιο μελαγχολικός. Πιο στωικός, πιο κυνικός, πιο ανταποδοτικός, πιο αυστηρός και πιο πονεμένος, διότι η νύκτα είναι το βασίλειο της Κυράς του Ψυχισμού, των συγκινήσεων, των συναισθημάτων, του αισθήματος του ανήκειν, της Σελήνης. Στην νυκτερινή του κατοικία, η Ψυχή είναι πιο πονεμένη, όσο κι αν δείχνει εξωτερικά το αντίθετο, διότι ο Κρόνος έχει απίστευτη την ικανότητα να καμουφλάρεται, για τον απλούστατο λόγο ότι δεν επιτρέπει με κανέναν τρόπο να εκτεθεί η ευαισθησία του, μια λειτουργία που δεν μπορεί να κατανοήσει, διότι είναι αποκομμένος απ΄αυτήν. Είναι εντελώς Gothic, αρέσκεται στο σκοτάδι, στο ψύχος, διότι ζώντας μες την ερημίτικη μοναξιά του και μακριά από τα αδιάκριτα μάτια, ζει αναιμικά μες το ‘γήρας’ του, ανεξαρτήτως ηλικίας. Διότι οι Κρόνιοι άνθρωποι νιώθουν (όσο μπορούν να ‘νιώσουν’) γερασμένοι από παιδιά ακόμη, αισθάνονται ότι είναι ‘αρχαίοι΄, ότι σα να έχουν ζήσει πάρα πολλές ζωές, νιώθουν ότι κουβαλούν ένα ανεξήγητο χρονικό φορτίο το οποίο ξεπερνά τα στενά όρια των κινήσεων των δεικτών του ρολογιού ή των χρόνων που ζουν σ΄αυτόν τον κόσμο. Ο Κρόνος λοιπόν στον Αιγόκερω φέρει μαζί του τα παραπάνω αιτήματα και το πως και με ποιόν τρόπο θα ανταποκριθεί ο άνθρωπος θα εξαρτηθεί από την κατάσταση και συνεπώς την αντίδραση του προσωπικού ωροσκοπίου έκαστου. Από εκεί, θα ΄στείλει’ για τα επόμενα ~2.5 χρόνια ένα ανώτερο τετράγωνο στον Κριό, μια αντίθεση στον Καρκίνο και ένα κατώτερο τετράγωνο στον Ζυγό, τα ζώδια τα οποία θα κληθούν να εισέλθουν και να απολογηθούν για τα πεπραγμένα τους στην Δικαστική Αίθουσα του Εισαγγελέως Κυρίου Χρόνου (=Κρόνου).
Ο Γιάννης Γιαλαμάς παραδίδει μαθήματα Ελληνιστικής Αστρολογίας στη σχολή της Εναλλακτικής Παιδείας, Σάμου 4, Σταθμός Μετρό Μεταξουργείο. Τηλ 2111848099
