Περί πρόβλεψης (του John Frawley)

Υπάρχουν διάφοροι λόγοι για την αποτυχία των προβλέψεων μέσα από τον γενέθλιο χάρτη. Ένας φυσικά, είναι η χρήση παράξενων τεχνικών (όχι, οι εκλογές μια φορά στην Αμερική δεν εξαρτήθηκαν από τη Σέντνα, όπως ισχυρίστηκαν κάποιοι!) ή λάθη στη χρήση ηχηρών τεχνικών. Το ένα είναι η ανικανότητα να δει κάποιος πέρα από τον ευσεβή πόθο του αστρολόγου. Ένα άλλο είναι η αποτυχία της καθαρής σκέψης επάνω σε αυτό που ο χάρτης θελει να δείξει προκειμένου να γίνει μια πρόβλεψη.
Εδώ αναφέρομαι στις προβλέψεις που βγαίνουν από τους γενέθλιους χάρτες. Όχι σε προβλέψεις που γίνονται από κάποιο συγκεκριμένο πρόσωπο ιδιαίτερα. Προσωπικά δεν εξέτασα τους χάρτες των Bush και Kerry,  και δεν γνωρίζω τι υπάρχει και τι δεν υπάρχει εκεί μέσα.

Μολονότι οι εκλογές ήταν ένας αγώνας ανάμεσα σε αυτούς τους δύο, στις οποίες ο Bush κέρδισε και ο Kerry έχασε, και όσο μπορούμε να δούμε από το ξεδίπλωμα της ζωής τους και όσο μπορούν να μας δείξουν οι χάρτες τους,

*Ο Kerry δεν έχασε, απέτυχε να κερδίσει
*Ο Bush δεν νίκησε, απέτυχε να χάσει.

Εκτός αν ο Kerry προσπαθήσει άλλη φορά πάλι και νικήσει, αυτή θα είναι η πιο πετυχημένη μέρα της ζωής του. Το να έρθει μέσα σε μια κατάσταση του να είναι ο πρόεδρος των ΗΠΑ είναι μια επιτυχία. Λίγους μήνες νωρίτερα πολύ λίγοι τον γνώριζαν. Τώρα βρέθηκε να τον βλέπει από την τηλεόραση όλος ο κόσμος. Θα το περιμέναμε λοιπόν να δούμε κάποιες δυναμικές ενδείξεις μέσα στον χάρτη του.

Για τον Bush,  η κατάσταση παρέμενε όπως ήταν. Ήταν ήδη πρόεδρος: δεν θα περιμέναμε να βρούμε στοιχεία ενός θριάμβου στο χάρτη του. Καθώς δεν υπάρχουν ισχυρές ενδείξεις ήττας (ή αυτόν ότι αλλάζει σπίτι), αυτός θα παρέμενε στο γραφείο του.

Δεν είναι απαραίτητο να κοιτάξουμε καθόλου το χάρτη του Kerry όταν ο χάρτης του Bush δεν δείχνει ήττα. Άσχετα με το πόσο ελπιδοφόρες προς τη δόξα  θα μπορούσε να είναι οι ενδείξεις μέσα στον χάρτη του Kerry,  αν ο Bush παραμένει στο γραφείο του ο Kerry δεν θα γίνει πρόεδρος - ενώ κάτι παραπάνω από ενδείξεις δόξας στους έξι μήνες μετά τις εκλογές θα μπορούσαν να του δώσουν την προεδρία.

Ομοίως, φαίνεται να είναι μια αστρολογική κοινοτοπία, άσχετα με το τι τεχνικές χρησιμοποιούνται, ότι ο επόμενος Βασιλέας της Βρετανίας δεν θα είναι ούτε ο Κάρολος ούτε ο Ουίλιαμ, αλλά ο Χάρρυ. Αν θυμηθούμε πόσες φορές πέθανε η τελευταία Βασιλομήτωρ, μπορούμε να απορρίψουμε πολλούς από τους ισχυρισμούς αυτούς χωρίς περεταίρω εξέταση. Αλλά ακόμη και αν χρησιμοποιούνται ισχυρές τεχνικές, η ερμηνεία επάνω στους γενέθλιους χάρτες και μόνο δεν είναι ποτέ αρκετή για μια τέτοια πρόβλεψη. Ό,τι μπορούμε να πούμε από τη σύγκριση των χαρτών του Καρόλου, του Ουίλιαμ και του Χάρρυ είναι πως ο τελευταίος έχει την πιο καθαρή πιθανότητα να κυβερνήσει. Κάθε πρόβλεψη ότι ο Χάρρυ θα είναι ο επόμενος Βασιλέας πρέπει να ξεκινήσει με το χάρτη της παρούσας Βασίλισσας.Ούτε ο Χάρρυ ούτε κανένας άλλος θα γίνει βασιλέας αν δεν υπάρχει η κενή θέση, έτσι θα πρέπει αστρολογικά να μετακινήσουμε την Ελισάβετ από τον θρόνο. Έπειτα θα πρέπει να αποκλείσουμε τον Κάρολο και τον Ουίλιαμ. Το ότι από τους χάρτες τους υπάρχει έλλειψη βασιλικών ποιοτήτων δεν είναι αρκετό. Είναι ο πρώτος και ο δεύτερος στη σειρά της επιτυχίας, έτσι άσχετα με το τι παρουσιάζουν οι χάρτες τους, θα πετύχουν εκτός αν κάτι τους προλάβει. Πρέπει να βρούμε αυτό το κάτι, το οποίο μπορεί να γίνει μόνο βλέποντας τις γενέθλιες ενδείξεις να κινητοποιούνται από τις προόδους, τις επιστροφές και άλλες τεχνικές στο ξεδίπλωμα του χάρτη. Έπειτα πρέπει να ξεδιπλώσουμε του Χάρρυ τον χάρτη για να δούμε ότι είναι ζωντανός και όχι με κάποιο άλλο τρόπο αχρηστευμένος κατά τον καιρό που θα έπρεπε να πετυχαίνει. Μόνο όταν θα έχουμε κάνει όλο αυτό θα μπορούμε να έχουμε κάτι που ονομάζεται πρόβλεψη. Γιατί ο Βασιλικός μας αστρολόγος πρέπει να κερδίσει με τον κόπο του το ψωμί του!