"H Απορριφθείσα Εικόνα" του C.S.Lewis. Μια ενημερωμένη και πολύ καλή ανάλυση του μοντέλου του σύμπαντος με το οποίο λειτουργεί η αστρολογία. Ο Lewis έχει το χάρισμα να κάνει τις πολύπλοκες ιδέες να φαίνονται τόσο απλές, με ρυθμικές βαθιές λάμψεις. Όπως λέει ο τίτλος, οι Μελέτες πάνω στην Μεσαιωνική και Αναγεννησιακή λογοτεχνία είναι μεγάλου ενδιαφέροντος για εκείνους που έχουν πάθος με τη φιλολογία. Ο Lewis ωστόσο είναι τόσο ποτισμένος με την ιδέα των παλιών εποχών που ρίχνει πολύ φως σε αυτό που κάνουμε εμείς ως αστρολόγοι. Η αστρολογία δεν είναι κάτι που μπορεί να ασκηθεί σε πνευματικό κενό! Στο 3ο κεφάλαιο το υλικό του βιβλίου δίνεται συνοπτικά και με δυνατές εμφάσεις.
"O Αναχρονισμός των Καιρών" του Iain Mackenzie. Ως αστρολόγοι, δουλεύουμε με τον χρόνο. Γι αυτό και πρέπει να τον καταλαβαίνουμε. Ο Mackenzie, που έχει κατα πολύ επηρεαστεί από τον Robert Grosseteste, αρχίζει απο τον ισχυρισμό ότι δεν μπορούμε να πυροδοτούμε ιδέες προσωρινότητας στο θεϊκό. Σχολαστικά με βάση αυτήν την ιδέα, χτίζει ένα λογικά συνεκτικό μοντέλο που εξηγεί όλα τα φαινόμενα που αντιμετωπίζουμε ασκώντας την αστρολογία. Δεν είναι βέβαια αυτός ο σκοπός του. To σπαζοκεφάλιασμά του όμως αξίζει τον κόπο.
"Η Ευγενής Εξέγερση" του John Adamson. Δίχως να κατανοούμε τον καιρό που αυτός έζησε, δεν θα μπορέσουμε να κατανοήσουμε την δουλειά του William Lilly. Η Ευγενής Εξέγερση του Adamson είναι ένας μακρύς και εξαιρετικά αναγνώσιμος απολογισμός των έντονων γεγονότων που έζησε ο Λίλλυ. Ο συγγραφέας το αποδίδει κάπως θεατρικά, αλλά η γραφή του παραμένει πειστική, καθώς χρησιμοποιεί νέες νοητικές πηγές για να υπερκεράσει παλαιότερους απολογισμούς. Το συνιστώ εξαιρετικά.
"Οι αιτίες του Αγγλικού Εμφύλιου Πολέμου", του Conrad Russel. Είναι ευχαρίστηση με αυτό το βιβλίο η παρέα του Κου Russell, επειδή σε κάνει να νιώθεις ότι υπάρχει έξυπνη ζωή επάνω σε αυτόν τον πλανήτη. Μέσα στη σύγχρονη συγγραφική αριστοκρατία της μαζί με τους Rarzinger, Alasdair, MacIntyre και τον Menachem Kellner.
"H Εμπειρία της Ήττας" του Christofer Hill. O Christopher Hill υποφέρει από το να είναι παγιδευμένος ανάμεσα στα διανοητικά δόγματα του καιρού του, αλλά μέσα από αυτόν τον ζουρλομαδύα υπάρχει ένας καλός ιστορικός που αγωνίζεται να βγεί προς τα έξω. Το βιβλίο αυτό είναι ένα πολύ δυνατό κομμάτι, που δείχνει πόσο σπαστική θα ήταν η Πολιτική Αποκατάσταση της Αγγλίας για εκείνους, όπως ο Λίλλυ, που πίστεψαν ότι το να υποφέρουν έναν εμφύλιο πόλεμο θα προέλεγε την επάνοδο του Βασίλειου του Χριστού στη Γή.
"Πλανήτες, Αστέρες και Ανοχές: ο Κόσμος του Μεσαίωνα, 1200 - 1687", του Edward Grant. Μπορεί να είναι μακροσκελές και να μη σας κόβει την αναπνοή μέχρι να ανακαλύψετε ποιός έκανε το έγκλημα, αλλά ο συγγραφέας έχει κάνει μια καλή δουλειά στο να κάνει αναγνώσιμο ένα δύσκολο υλικό, χωρίς να θυσιάζει τη νόηση. Με πολύ ενδιαφέρον υλικό.
"Μια επεξεργασία σε πρώιμα σύγχρονα Κείμενα" του Michael Hunter. Το βιβλίο είναι μακράν πιό ενδιαφέρον από τον τίτλο του. Έχει πολλά να πει για τις δουλειές του Λίλλυ και όσα οι σύγχρονοί του έγραψαν και δημοσίευσαν, κι έτσι αποτελεί ένα καλό βοήθημα στην κατανόησή τους. Το βιβλίο του "Αστρολογικό Ημερολόγιο του 17ου Αιώνα" είναι δυστυχώς λιγότερο ενδιαφέρον από τον τίτλο του. Άν πάλι πρόκειται να επισκεφθείτε το Rye - και το Rye είναι ένα ωραίο μέρος, αξίζει η επίσκεψη (τουλαχιστον ήταν όταν εγώ πήγα), ένα καλό κρεβάτι και πρωινό στο Jeake House, όπου έμενε ο συγγραφέας. Άν οι ιδιοκτήτες κουρέψαν λίγο τον κισσό θα μπορέσετε να δείτε το γενεθλιο χάρτη του στον μπροστινό τοίχο..
"Σεξουαλική Αστρολογία" του Martine. Επιβάλλεται να το διαβάσετε!! Πέραν κάθε αμφιβολίας, είναι το πιό διασκεδαστικό βιβλίο στην Αστρολογία που έχει γραφτεί ποτέ. Θα μπορούσα να προσπαθήσω να το περιγράψω... καλύτερα όμως δεν το διαβάζετε; Αφού το θέλετε!!!
Το κείμενο είναι παρμένο από: "https://www.johnfrawley.com/recommended-reading"
"O Αναχρονισμός των Καιρών" του Iain Mackenzie. Ως αστρολόγοι, δουλεύουμε με τον χρόνο. Γι αυτό και πρέπει να τον καταλαβαίνουμε. Ο Mackenzie, που έχει κατα πολύ επηρεαστεί από τον Robert Grosseteste, αρχίζει απο τον ισχυρισμό ότι δεν μπορούμε να πυροδοτούμε ιδέες προσωρινότητας στο θεϊκό. Σχολαστικά με βάση αυτήν την ιδέα, χτίζει ένα λογικά συνεκτικό μοντέλο που εξηγεί όλα τα φαινόμενα που αντιμετωπίζουμε ασκώντας την αστρολογία. Δεν είναι βέβαια αυτός ο σκοπός του. To σπαζοκεφάλιασμά του όμως αξίζει τον κόπο.
"Η Ευγενής Εξέγερση" του John Adamson. Δίχως να κατανοούμε τον καιρό που αυτός έζησε, δεν θα μπορέσουμε να κατανοήσουμε την δουλειά του William Lilly. Η Ευγενής Εξέγερση του Adamson είναι ένας μακρύς και εξαιρετικά αναγνώσιμος απολογισμός των έντονων γεγονότων που έζησε ο Λίλλυ. Ο συγγραφέας το αποδίδει κάπως θεατρικά, αλλά η γραφή του παραμένει πειστική, καθώς χρησιμοποιεί νέες νοητικές πηγές για να υπερκεράσει παλαιότερους απολογισμούς. Το συνιστώ εξαιρετικά.
"Οι αιτίες του Αγγλικού Εμφύλιου Πολέμου", του Conrad Russel. Είναι ευχαρίστηση με αυτό το βιβλίο η παρέα του Κου Russell, επειδή σε κάνει να νιώθεις ότι υπάρχει έξυπνη ζωή επάνω σε αυτόν τον πλανήτη. Μέσα στη σύγχρονη συγγραφική αριστοκρατία της μαζί με τους Rarzinger, Alasdair, MacIntyre και τον Menachem Kellner.
"H Εμπειρία της Ήττας" του Christofer Hill. O Christopher Hill υποφέρει από το να είναι παγιδευμένος ανάμεσα στα διανοητικά δόγματα του καιρού του, αλλά μέσα από αυτόν τον ζουρλομαδύα υπάρχει ένας καλός ιστορικός που αγωνίζεται να βγεί προς τα έξω. Το βιβλίο αυτό είναι ένα πολύ δυνατό κομμάτι, που δείχνει πόσο σπαστική θα ήταν η Πολιτική Αποκατάσταση της Αγγλίας για εκείνους, όπως ο Λίλλυ, που πίστεψαν ότι το να υποφέρουν έναν εμφύλιο πόλεμο θα προέλεγε την επάνοδο του Βασίλειου του Χριστού στη Γή.
"Πλανήτες, Αστέρες και Ανοχές: ο Κόσμος του Μεσαίωνα, 1200 - 1687", του Edward Grant. Μπορεί να είναι μακροσκελές και να μη σας κόβει την αναπνοή μέχρι να ανακαλύψετε ποιός έκανε το έγκλημα, αλλά ο συγγραφέας έχει κάνει μια καλή δουλειά στο να κάνει αναγνώσιμο ένα δύσκολο υλικό, χωρίς να θυσιάζει τη νόηση. Με πολύ ενδιαφέρον υλικό.
"Μια επεξεργασία σε πρώιμα σύγχρονα Κείμενα" του Michael Hunter. Το βιβλίο είναι μακράν πιό ενδιαφέρον από τον τίτλο του. Έχει πολλά να πει για τις δουλειές του Λίλλυ και όσα οι σύγχρονοί του έγραψαν και δημοσίευσαν, κι έτσι αποτελεί ένα καλό βοήθημα στην κατανόησή τους. Το βιβλίο του "Αστρολογικό Ημερολόγιο του 17ου Αιώνα" είναι δυστυχώς λιγότερο ενδιαφέρον από τον τίτλο του. Άν πάλι πρόκειται να επισκεφθείτε το Rye - και το Rye είναι ένα ωραίο μέρος, αξίζει η επίσκεψη (τουλαχιστον ήταν όταν εγώ πήγα), ένα καλό κρεβάτι και πρωινό στο Jeake House, όπου έμενε ο συγγραφέας. Άν οι ιδιοκτήτες κουρέψαν λίγο τον κισσό θα μπορέσετε να δείτε το γενεθλιο χάρτη του στον μπροστινό τοίχο..
"Σεξουαλική Αστρολογία" του Martine. Επιβάλλεται να το διαβάσετε!! Πέραν κάθε αμφιβολίας, είναι το πιό διασκεδαστικό βιβλίο στην Αστρολογία που έχει γραφτεί ποτέ. Θα μπορούσα να προσπαθήσω να το περιγράψω... καλύτερα όμως δεν το διαβάζετε; Αφού το θέλετε!!!
Το κείμενο είναι παρμένο από: "https://www.johnfrawley.com/recommended-reading"
.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου