Cory, Isaak Preston:Ancient fragments of the Phoenician, ChaledAean, Egyptian, Tyrian, Carthagenian, Judian, Persian. 1832 Pickering Editions Γεννάδειος Βιβλιοθήκη
Περί της κυνός επιτολής υπόδειγμα
Επί του ρ' έτους Διοκλητιανού περί της του κυνός επιτολής υποδείγματος ένεκεν λαμβάνομεν τα απο Μενοφρέως έως της λήξεως Αυγούστου ομού τα επισυναγόμενα έτη αχε' Οίς επιπροστιθούμεν τα από της αρχής Διοκλητιανού έτη ρ' γίνονται ομού έτη αψε'. Τούτου λαμβάνομεν το δον μέρος ό έστι υκς'. Τούτοις προστιθέντες ημέρας πέντε, γίνονται υλα΄ . Από τούτω αφελόντες τας τότε τετραετηρίδας ούσας ρβ' , λοιπόν καταλείπονται ημέραι τκθ'. Ταύτας απόλυσον από Θωθ α' , δίδοντες εκάστω μηνί ημέρας λ' , ως ευρίκεσθαι την επιτολήν επί τους (του ρ') Διοκλητιανού Επιφί κθ. Ομοίως ποίει επί οτουδήποτε χρόνου.
For example, if we would find the rising of the Dogstar in the 100th year of Diocletianous, we take the years of Menophres to the end of the era of Augustus. These years summed up are 1605 to which we add the 100 years from the beginning of the reign of Diocletianous we have 1705. Let us take the forth part of these, that is 426, and taking them as days (*the forth part of number of leap years gives, of course, the number of intercalated days, 426) add to them 5 more, and they become 431. From these deduct the quadrienniums, which are 102, and there will remain 329 days. Distribute these into months of 30 days each, from Thoh, the first day of the year, and it will thus be found that the rising of the Dogstar in the 100th year of Diocletianus, falls upon the 29 of Epiphi. Use the same rule for any other time.
Περί της κυνός επιτολής υπόδειγμα
Επί του ρ' έτους Διοκλητιανού περί της του κυνός επιτολής υποδείγματος ένεκεν λαμβάνομεν τα απο Μενοφρέως έως της λήξεως Αυγούστου ομού τα επισυναγόμενα έτη αχε' Οίς επιπροστιθούμεν τα από της αρχής Διοκλητιανού έτη ρ' γίνονται ομού έτη αψε'. Τούτου λαμβάνομεν το δον μέρος ό έστι υκς'. Τούτοις προστιθέντες ημέρας πέντε, γίνονται υλα΄ . Από τούτω αφελόντες τας τότε τετραετηρίδας ούσας ρβ' , λοιπόν καταλείπονται ημέραι τκθ'. Ταύτας απόλυσον από Θωθ α' , δίδοντες εκάστω μηνί ημέρας λ' , ως ευρίκεσθαι την επιτολήν επί τους (του ρ') Διοκλητιανού Επιφί κθ. Ομοίως ποίει επί οτουδήποτε χρόνου.
For example, if we would find the rising of the Dogstar in the 100th year of Diocletianous, we take the years of Menophres to the end of the era of Augustus. These years summed up are 1605 to which we add the 100 years from the beginning of the reign of Diocletianous we have 1705. Let us take the forth part of these, that is 426, and taking them as days (*the forth part of number of leap years gives, of course, the number of intercalated days, 426) add to them 5 more, and they become 431. From these deduct the quadrienniums, which are 102, and there will remain 329 days. Distribute these into months of 30 days each, from Thoh, the first day of the year, and it will thus be found that the rising of the Dogstar in the 100th year of Diocletianus, falls upon the 29 of Epiphi. Use the same rule for any other time.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου